Na narożniku ulic Masztalarskiej i Wronieckiej w Poznaniu, blisko Starego Rynku, stoi kościół Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych i Klasztor Salezjanów, zwany Kościołem Katarzynek.

Obiekt został ufundowany w 1282 roku i stanął w pierwszej połowie XIV wieku, w pobliżu murów obronnych miasta. Jego gospodarzem były siostry dominikanki. Ponieważ patronem kościoła została święta Katarzyna z Sieny, Poznaniacy dominikanki nazwali "katarzynkami".

Kościół przebudowano w 1404 roku, kiedy to zyskał nowe sklepienie nad prezbiterium. Na przełomie XV i XVI wieku, podczas kolejnej przebudowy, dodano nawę północną. Potem kościół strawił pożar (rok 1536), został zniszczony  podczas Potopu Szwedzkiego, a potem wojska Augusta II Mocnego zniszczyły go podczas wielkiej wojny północnej. W okresie wojen napoleońskich stacjonowały tu wojska francuskie, potem rosyjskie, a po kasacie klasztoru w 1822 r. kościół zamieniono na magazyny wojskowe, przy okazji burząc część zabudowań klasztornych. W 1925 roku kościół i klasztor przekazano Salezjanom. W przeciwieństwie do innych zabytków i kościołów poznańskich, ten podczas II wojny światowej ucierpiał niewiele.