Po włączeniu Poznania do zaboru pruskiego (rok 1793) nowe władze podjęły decyzję o rozbudowie miasta w kierunku zachodnim. Koncepcję rozbudowy "Nowego Miasta" opracował niemiecki architekt David Gilly. Zainspirowany rozwiązaniami urbanistycznymi Berlina, wytyczył pięć placów połączonych ulicami, przy których miały stanąć domy otoczone ogrodami. Centralną częścią tego projektu miał być Plac Wolności i Aleje Karola Marcinkowskiego. Wizję tę skorygował plan, który zakładał przekształcenia Poznania w twierdzę, a to oznaczało zagęszczenie zabudowy.

W czasach, gdy Niemcy próbowani germanizować Poznań, na przekór temu pojawiły się gospodarcze i kulturalne inicjatywy polskie. W śródmieściu powstały m.in. Biblioteka Raczyńskich, hotel Bazar, Ziemstwo Kredytowe, Teatr Polski, budynek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Cześć z nich była usytuowana przy Placu Wolności, znajdującego się nieopodal poznańskiego Starego Rynku.

Jednym z budynków przy Placu Wolności jest Hotel Bazar, powstały z inicjatywy społecznika, Karola Marcinkowskiego. W okresie zaborów było tu miejsce uroczystości patriotycznych i centrum polskiego życia kulturalnego, społecznego, gospodarczego i politycznego. W 1880 r. Henryk Sienkiewicz przedstawił tu swoją nową nowelę "Za chlebem", w 1918 r. wygłosił tu przemówienie Ignacy Paderewski, co stało się impulsem do wybuchu powstania wielkopolskiego.