Polacy za granicą – polskie miejsca na świecie, organizacje… Uwaga, prawdopodobnie część informacji obecnie jest już nieaktualnych

Stowarzyszenie Polskie w Genewie, Szwajcaria

Association Polonaise de Geneve

Obecność Polaków w Genewie sięga początku XIX wieku. W następstwie różnych wydarzeń historycznych, wielu Polaków osiedlało się w gościnnej Genewie i Szwajcarii. Warto wspomnieć choćby o poecie Juliuszu Słowackim, kompozytorze i mężu stanu Ignacym Paderewskim i prezydencie Ignacym Mościckim, który schronił się w Genewie w 1939 roku. Środowisko polskie na ogół z powodzeniem, integrowało się z miejscowym środowiskiem, zachowując jednocześnie swoje tradycje i kulturę.

Stowarzyszenie Polskie w Genewie zostało założone w 1981 roku. Obecnie (rok 2012) około 100 aktywnych członków oraz ponad 900 sympatyków. W imprezach organizowanych przez stowarzyszenie uczestniczy coraz więcej osób. W ostatnich 15. latach zorganizowano blisko 100 spotkań z zaproszonymi Polakami, m.in. z Lechem Wałęsą, Bronisławem Geremkiem, Tadeuszem Mazowieckim.

Do Stowarzyszenia może należeć każda osoba interesująca się kulturą Polski. Przeszkodą nie jest język, ponieważ wiele imprez kulturalnych (konferencje, wieczory muzyczne, itp.) zwykle odbywa się w języku francuskim, angielskim lub niemieckim.

Składka członkowska wynosi rocznie:
– 30 CHF studenci, emeryci, renciści i bezrobotni
– 50 CHF osoby indywidualne
– 80 CHF rodziny
– 100 CHF firmy i inne organizacje/instytucje
Składki pozwalają na bezpłatny lub zniżkowy wstęp na imprezy stowarzyszenia.

Strona internetowa: www.polonia-genewa.ch

Polacy za granicą: Dom Polski w Sankt Petersburgu, Rosja

Informacje o Domu Polskim w Sankt Petersburgu

Dom Polski to miejsce spotkań Polonii i Polaków, którzy z różnych powodów znaleźli się poza Ojczyzną. 13 maja 2007 roku Dom Polski w Sankt Petersburgu stał się oficjalną siedzibą Przedstawicielstwa Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” w Federacji Rosyjskiej.

Na internetowej stronie czytamy:
„Zajmujemy się promowaniem polskiej kultury: języka, literatury i sztuki wśród mieszkańców Petersburga i okolic. Wspieramy lokalne ruchy artystyczne, organizujemy kursy językowe, pokazy filmów, spotykamy się z okazji świąt narodowych i religijnych. Pragniemy ocalić od zapomnienia wszystkie te wartości, które od wielu pokoleń kształtowały tożsamość narodową Polaków, także tych przebywających poza granicami kraju.

Przedstawicielstwo pragnie patronować wszelkim inicjatywom zmierzającym do  integracji Polonii i Polaków zamieszkujących poza granicami Ojczyzny. Swoją działalnością obejmuje niesienie pomocy w zaspokajaniu różnorodnych potrzeb Rodaków rozsianych po świecie. Zwraca jednocześnie wielką uwagę na kontakt z polską kulturą i językiem”.

W Domu Polskim działają:
– Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe „Polonia”
– „Gazeta Petersburska”
– Związek Polaków im. Antoniego Maleckiego

Adres internetowy: www.dompolski.ru

Polacy za granicą: Nowa Zelandia

Informacje o ludności Nowej Zelandii pochodzenia polskiego

Nowozelandzka Polonia szacowana jest obecnie na ok. 2 tys. osób, do tego można dodać liczbę ok. 2 tys. osób, które nie mówią po polsku, lecz mają polskich przodków. Polonia nowozelandzka zmniejsza się. Starsze pokolenia wymierają, a ich dzieci stają się Nowozelandczykami, których niezbyt interesuje kraj przodków. Nowe, wprowadzone w 1995, przepisy imigracyjne stanowią poważną barierę dla osób, które chciałyby tutaj osiąść na stałe.

Rodzina Subritzkys (Zubrzyckich?) uważa się za pierwszych polskich osadników w Nowej Zelandii. Sophie Subritzky przybyła z całą dużą rodziną w roku 1843 i początkowo osiadła wśród imigrantów z Niemiec w Dolinie Moutere w pobliżu Nelson. Później Subritzkys wyjechali do Australii, skąd wrócili po paru latach i osiedli w Northland, gdzie część z nich weszła w związki małżeńskie z Maorysami. W roku 1993, w 150. rocznicę przybycia na Wyspy, odbył się zjazd rodzinny w Houhora, w którym uczestniczyło około 3.000 osób.

Duża grupa Polaków osiedliła się w Nowej Zelandii po II wojnie światowej.

Główne skupiska Polonii w Nowej Zelandii, to miasta: Wellington, Auckland i Christchurch.

W Nowej Zelandii działają m.in.:
– Stowarzyszenie Polaków w Nowej Zelandii,
– Stowarzyszenie Polskich Kombatantów,
– Stowarzyszenie Polaków w Auckland,
– Stowarzyszenie Polaków w Christchurch,
– Domy polskie, chór, szkółki polonijne, polskie parafie rzymskokatolickie.

W Wellington znajduje się polska ambasada, a w Auckland i Christchurch konsulaty honorowe RP.

Fundacja Archivum Helveto-Polonicum we Fryburgu, Szwajcaria

Informacje o fundacji Archivum Helveto-Polonicum we Fryburgu

Fundacja Archivum Helveto-Polonicum: les Polonais es Suisse ARHELPOL z siedzibą we Fryburgu, to instytucja naukowa, mająca na celu zbieranie, konserwację, katalogowanie, udostępnianie i upowszechnianie wszelkich dokumentów i świadectw obecności Polaków w Szwajcarii. Została założona w czerwcu 1997, jest zarejestrowana w szwajcarskim rejestrze fundacji i ma statut instytucji użyteczności publicznej.

Fundacja posiada ok. 60 tys. książek i broszur, ok. 5 tys. czasopism (25 tys. woluminów), ok. 200 tys. listów i innych dokumentów, 15 tys. zdjęć, 1,5 tys kaset magnetofonowych i video, tysiące wycinków prasowych i setki przedmiotów obrazujących życie i pracę Polaków w Szwajcarii, w XIX i XX wieku.

Zbiory były gromadzone przez 15 lat jako prywatna kolekcja założycieli Fundacji (Ludwiki i Jacka Sygnarskich), a potem była wzbogacana przez dary innych rodzin oraz organizacji polskich i szwajcarskich.

Adres internetowy: www.fondationahp.ch

Polacy za granicą. Republika Południowej Afryki

Polacy mieszkający w Republice Południowej Afryki. w Polonia w RPA

Ludność polskiego pochodzenia w RPA, według Rady Polonii w Afryce Południowej, liczy od 25 tysięcy do 30 tysięcy.

Pierwszą liczną grupą imigrantów było 12 tysięcy żołnierzy sił polskich i około 500 osieroconych dzieci z Syberii, które w czasie II wojny światowej przyjął rząd południowoafrykański. Drugą grupą byli Polacy przebywający na kontraktach Polservice, którzy po wygaśnięciu umowy nie wrócili do Polski. Najwięcej Polaków przybywało tutaj od początku lat 80. XX wieku do końca apartheidu, czyli do 1994 roku. W wyniku polityki apartheidu potrzebowano białych, wykształconych imigrantów do pracy. Byli nimi między innymi Polacy, dla których, po ucieczce do Europy Zachodniej z kraju, ta oferta była bardzo interesująca. Dzieci imigrantów mogły bezpłatnie uczęszczać do szkół południowoafrykańskich.

Polacy w RPA mówią na co dzień głównie językami białych, czyli po angielsku i afrikaans. Najczęściej mieszają się z innymi grupami narodowymi. Tworzą mieszane rodziny pod względem narodowości, rzadziej pod względem rasowym.

Stowarzyszenie Polskie w Cape Town (Kapsztad) i czasopismo Kapsztad.pl

W 1949 roku powstało Stowarzyszenie Polskie w Cape Town, a jego obecnym (ten tekst piszemy w 2013 r.) prezesem jest Adam Wierzycki. Stowarzyszenie utrzymuje kontakty z polską ambasadą w Pretorii. W Kapsztadzie odbywają się spotkania mieszkających tu Polaków, którzy chcą wspólnie porozmawiać i lepiej się poznać (są to przedstawiciele różnych pokoleń emigracji i zdarza się, że uczestniczy w nich ponad 60 osób). Działa biblioteka (czynna przez dwie godziny w pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca), odbywają się projekcje polskich filmów (Klub filmowy). Jest też tworzony i publikowany dwumiesięcznik (wcześniej miesięcznik) Kapsztad.pl, w formie czasopisma (na papierze), a także formacie PDF (rozsyłany pocztą elektroniczną do członków i sympatyków organizacji). W czasopiśmie można znaleźć aktualne informacje z życia Polonii w Kapsztadzie, informacje o jej przeszłości, jest też nieco reklam.

Dużą rolę w integracji pełni kościół katolicki. Polacy uczestniczą w mszach świętych w Katedrze St. Mary’s w Cape Town, a w każdą pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca po mszach odbywają się spotkania przy herbatce w Nazareth House.

Towarzystwo Polskie Winterthur, Szwajcaria

Polenverein Winterthur – informacje o organizacji działającej w mieście Winterthur, w kantonie Zurych

Towarzystwo Polskie Winterthur jest organizacją zrzeszającą osoby zamieszkałe w Szwajcarii, zainteresowane Polską i jej kulturą. Główną siedzibą Towarzystwa jest Winterthur. Towarzystwo jest organizacją niezależną politycznie i religijnie. Zadaniem Towarzystwa jest utrzymywanie kontaktów między Polakami, jak również między Polakami i Szwajcarami. Towarzystwo dokłada starań w propagowaniu polskiej kultury w Szwajcarii.

Polenverein Winterthur – informacje o organizacji działającej w mieście Winterthur, w kantonie Zurych

Towarzystwo Polskie Winterthur jest organizacją zrzeszającą osoby zamieszkałe w Szwajcarii, zainteresowane Polską i jej kulturą. Główną siedzibą Towarzystwa jest Winterthur. Towarzystwo jest organizacją niezależną politycznie i religijnie. Zadaniem Towarzystwa jest utrzymywanie kontaktów między Polakami, jak również między Polakami i Szwajcarami. Towarzystwo dokłada starań w propagowaniu polskiej kultury w Szwajcarii.

Na stronie www stowarzyszenia dowiadujemy się m.in. o koncertach muzycznych, projekcjach polskich filmów i spotkaniach z gośćmi z Polski, o spotkaniach towarzyskich jakie miały miejsce nie tylko w Winterthur.

Polonia w Mołdawii

W internecie znaleźliśmy śladowe informacje o trzech organizacjach polonijnych w Mołdawii:
1) Stowarzyszenie „Dom Polski”, Bielece.
2) Polskie Stowarzyszenie Muzyczno–Kultularne im. Fryderyka Chopina, Chisinau.
3) Stowarzyszenie Polaków w Mołdawii, Chisinau.

Polacy za granicą: Łotwa

Informacje o Polonii łotewskiej

Na Łotwie mieszka ponad 60 tysięcy Polaków i osób polskiego pochodzenia przyznających się do polskich korzeni. Niestety, bardzo dużo z nich słabo zna język polski. Największe skupiska Polaków są w Daugawpiłsie, Rydze i we wschodniej części Łotwy Latgalii (również na terenach byłych Inflant).

Na Łotwie istnieją polskie szkoły, przedszkola, prasa, radio, harcerstwo, działalność charytatywna, sportowa. Istnieje polskich szkół: trzy średnie (Ryga, Daugawpiłs i Rezekne) i dwie podstawowe, w Krasławie i Jekabpiłsie (b.Jakubowo). Polskie chóry powstały w Rydze (Polonez, Wisła), w Daugawpiłsie (Promień), w Rezekne (Jutrzenka), w Krasławie (Strumień). Są mniejsze lub większe zespoły taneczne polskiego tańca ludowego (m.in. zespół taneczny Kukułeczka powstał przy Polskiej Średniej Szkole im. J.Piłsudskiego w Daugawpiłsie).

Na Łotwie działają:
– Stowarzyszenie Związek Polaków na Łotwie (czytaj niżej)
– Liga Polskich Kobiet
– Dom Polski w Daugawpiłsie
– Przedszkole Polskie w Daugawpiłsie

Szkoły Polskie na Łotwie:
– Polska Szkoła Średnia im. Ity Kozakiewicz w Rydze
– Polska Szkoła Średnia im. Józefa Piłsudskiego
– Polska Szkoła Średnia im. Stefana Batorego
– Dwie Polskie Szkoły Podstawowe

Związek Polaków na Łotwie (ZPŁ)

Związek Polaków na Łotwie został założony w 1922 roku. w 1940 r. został zlikwidowany przez władze sowieckie. Odrodził się 30 listopada 1989 r., a 14 stycznia 1990 roku na Zjeździe Polaków z całej Łotwy Towarzystwo Kultury Polskiej zostało przekształcone w Związek Polaków na Łotwie, który jest prawnym spadkobiercą polskich organizacji przedwojennych.

Stowarzyszenie Związek Polaków na Łotwie, to instytucja jednocząca Polaków na całej Łotwie. Ma 15 oddziałów (Ryga, Daugawpiłs, Rezekne, Krasława, Jekabpiłs, Jełgawa, Jurmała, Liepaja, Tukums, Ludza, Małta, Cesis, Dobełe, Bauska, Wentspiłs).

Stowarzyszenie ZPŁ posiada skromną siedzibę w Rydze, w gmachu Asocjacji Towarzystw Kultur Narodowych Łotwy im. Ity Kozakiewicz.

Adres internetowy: polonia.lv

Polonia w Mozambiku czyli Klub Przyjaciół Polski

W roku 2000 kilkoro Polaków (siedem Polek i jeden Polak) zorganizowało Klub Przyjaciół Polski (CPA – Clube Polonia e Amigos). Ich obecność w tym kraju wiąże się z faktem zawarcia związku małżeńskiego z obywatelami Mozambiku. Jednym z najważniejszych celów klubu jest zbliżenie narodów Polski i Mozambiku.

Polonijny Zespół Tańca Lasowiacy – Zurych, Szwajcaria

Po raz pierwszy zespół Polnishe Tanzgruppe in der Schweiz wystąpił w maju 2004 roku, w salce przy kościele Św. Feliksa i Reguli. Wiosną 2007 r. zespół przyjął nazwę: Polonijny Zespół Tańca Stokrotki, aby od 1 sierpnia 2007 r. obrać sobie nazwę: Polonijny Zespół Tańca Lasowiacy. Do dwóch grup wiekowych jesienią 2007 r. dołączyła grupa dorosłych tancerzy.

W lipcu 2010 r. grupa dorosłych Lasowiaków po raz pierwszy wystąpiła na scenie w Zurychu podczas Międzynarodowego Przeglądu Zespołów Ludowych na „Zürifascht”. Jesienią 2010 roku zajęcia grup dziecięcych zostały wzbogacone o naukę śpiewu.

Polonijny Zespół Lasowiacy prezentuje publiczności różnorodny program  artystyczny. Przedszkolaki w kolorowych strojach krakowskich zapraszają publiczność w świat polskich zabaw tanecznych i piosenki dziecięcej. Grupa starszych dzieci pięknie prezentuje się w strojach rozbarskich, tańcząc wiązankę tańców z Górnego Śląska. Dorośli tańczą w oryginalnych strojach góralskich.

Zajęcia odbywają się w każdy piątek po południu (od godz. 17.30 do 20.00),w Zurychu, Hirzelstrasse 22.

Zamiłowanie do tańca, śpiewu i polskości, przekłada się także na spotkania, typu: zabawy karnawałowe, ostatki, topienie Marzanny, itp. oraz na przygotowania potraw kuchni polskiej. np. pierogi, pączki, rogale marcińskie.

Adres internetowy: www.lasowiacy.ch

Polacy za granicą: Nowy Dom Polski w Jerozolimie (Izrael)

Informacje o Domu prowadzonym przez siostry Elżbietanki

Nowy Dom Polski powstał w latach czterdziestych dwudziestego wieku, z myślą o pielgrzymach przybywających do Ziemi świętej. Jest położony w nowej części Jerozolimy, w bliskiej odległości od murów Starego Miasta i Bramy Damasceńskiej. Jest prowadzony przez Siostry św. Elżbiety (Siostry Elżbietanki) i daje schronienie pielgrzymom – głównie Polakom, przybywającym do Jerozolimy i do Ziemi Świętej ze wszystkich zakątków świata.

Dom Polski przez cały czas swego istnienia jest otwarty na niesienie wielorakiej pomocy ludności polskiej, czy to z Kraju, czy z uchodźstwa, lecz przede wszystkim spełnia nadal swoje pierwotne założenie – służy Pielgrzymom przybywającym do Ziemi Świętej.

Adres internetowy: www.elzbietankijerozolima.com/nowy_dom_polski.html

Hiszpania. Stowarzyszenie Historyczno-Kulturalne Poland First to Fight

Informacje o stowarzyszeniu działającym w Hiszpanii

Stowarzyszenie ma na celu promowanie i rozpowszechnianie kultury i historii narodu polskiego, szczególnie od okresu uzyskania niepodległości w 1919 roku i do końca II wojny światowej w 1945 roku. Organizacja powstała 10 sierpnia 2008 r. Od 2011 r. jej członkowie brali udział w imprezach, m.in. w Castropol, Ariete, Baldellou, Baluarte. 1 września 2010 r.  stowarzyszenie zostało oficjalnie zarejestrowane w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Hiszpanii.

Strona stowarzyszenia (tylko po hiszpańsku): www.polandfirsttofight.com

Związek Polaków w Rumunii

niunea Polonezilor din Romana – Związek Polaków w Rumunii jest członkiem Rady Mniejszości Narodowych. Został zarejestrowany 16 marca 1990 roku pod nazwą Związek Polaków w Rumunii w Bukareszcie „Dom Polski” i powstał z inicjatywy grupy bukareszteńskich Polaków.

Związek jet wydawcą czasopisma Polonus (Revista Uniunii Polonezilor din Romana). Ukazuje się od 1991 r., a pod koniec roku 2011 (kiedy przygotowujemy niniejszą informację) ukazał się numer 6 (181). Polonus jest współfinansowany przez Kancelarię Senatu RP dzięki pomocy Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” i wydane dzięki pomocy Departamentu Relacji Międzyetnicznych. Wydaje także drugie polskojęzyczne czasopismo „Mały Polonus”, skierowane do młodych Polaków.

Polacy są w Rumunii jedną z 20. narodowości, posiadających status mniejszości narodowej.

Adres internetowy: www.dompolski.ro

Muzeum Polskie w Rapperswilu, Szwajcaria

Polenmuseum in Rapperswil, Polish Museum in Rapperswil – informacje

„MAGNA RES LIBERTAS” – (Wolność to wielka rzecz) – takie hasło jest wyryte na Polskiej Kolumnie Wolności znajdującej się przed rapperswilskim zamkiem.

Muzeum mieści się w zamku rycerskim z końca XIII wieku, wzniesionym na półwyspie nad Jeziorem Zurychskim. Historia Muzeum Polskiego w Rapperswilu obejmuje trzy okresy (1870-1927, 1936-1952 oraz od 1975 do chwili obecnej), w których działało ono w różnych formach, zależnych od sytuacji politycznej w Polsce. Obecne Muzeum Polskie w Rapperswilu zostało otwarte w 1975 r. W ciągu ćwierćwiecza odwiedziło je przeszło 300 tys. gości.

Placówka prowadzi swą działalność dzięki wysiłkowi społecznemu wielu osób. Cała kadra pracowników muzeum to wolontariusze, przeważnie zamieszkali w Szwajcarii, a także specjaliści dojeżdżający z Polski. Od  1978 r. muzeum jest wspomagane finansowo przez Polską Fundację Kulturalną „Libertas” w Rapperswilu.

Godziny otwarcia:
– Kwiecień – październik: codziennie: 13:00 – 17:00
– Marzec: sobota i niedziela: 13:00 – 17:00
– Listopad-grudzień: sobota i niedziela: 13:00 – 17:00
– Styczeń-luty: tylko po wcześniejszym uzgodnieniu

Muzeum jest nieczynne: styczeń-luty, Niedziela Wielkanocna, 24, 25, 26 grudnia.

Zwiedzanie Muzeum z przewodnikiem, po wcześniejszym uzgodnieniu.

Adres internetowy: www.muzeum-polskie.org . Drugą informację na temat muzeum znajdziesz niżej.

Stowarzyszenie Polaków w Christchurch (Nowa Zelandia)

Informacje na temat Stowarzyszenia Polaków w Christchurch (Polish Association in Christchurch) w Nowej Zelandii

Stowarzyszenie Polaków w Christchurch (Polish Association in Christchurch) zostało zarejestrowane 3 lipca 2001 r. Członkiem stowarzyszenia może zostać każdy, kto mieszka w Christchurch lub w okolicach, popiera cele organizacji, wypełni formularz i prześle go pocztą, a potem zapłaci składki członkowskie (rocznie $10 – osoba dorosła lub $20 – rodzina, jeśli mieszka pod tym samym adresem). Fundusze uzbierane ze składek przeznaczane są na finansowanie działalności organizacji.

Cele stowarzyszenia (ze statutu):
a) Promowanie i szerzenie polskiej kultury oraz wiedzy o Polsce.
b) Dążenie do integracji Polonii na Południowej Wyspie, poznanie jej potrzeb oraz organizowanie pomocy ludziom potrzebującym.
c) Pomoc w asymilacji nowych emigrantów – Polaków w Nowej Zelandii.
d) Popieranie porozumienia i przyjaźni miedzy ludnością polska i nowozelandzka.
e) Utrzymywanie łączności z podobnymi organizacjami w Nowej Zelandii i za granica dla realizacji wspólnych celów.

O aktualnych działaniach stowarzyszenia oraz tym, co dzieje się wśród miejscowej Polonii, można dowiedzieć się z biuletynu, który można pobrać w frmacie PDF ze strony stowarzyszenia: www.polonia.org.nz

Miasto Christchurch, łącznie z Półwyspem Banksa, liczy 348 tys. mieszkańców. Jest największym miastem na Wyspie Południowej i drugim pod względem liczby ludności w kraju.

Gazeta Petersburska – Sankt Petersburg, Rosja

Miesięcznik polski wydawany przez Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe „Polonia”

Gazeta Petersburska” jest miesięcznikiem, wydawanym przez Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe „Polonia” imienia Adama Mickiewicza w Sankt Petersburgu. Ukazuję się w dwóch językach – po polsku i po rosyjsku.

Pierwszy numer „Gazety Petersburskiej” ukazał się w grudniu 1998 roku i w całości, jako że to był rok Mickiewiczowski, poświęcony został Wieszczowi i jego pobytom w Petersburgu.

Adres internetowy: www.gazetapetersburska.org

Polonia na Wyspach Kanaryjskich

Polonia Canarias – serwis internetowy Polonii. Polonia na Wyspach Kanaryjskich

Niezależny serwis internetowy tworzony przez Polaków mieszkających na Wyspach Kanaryjskich, którzy postanowili przekazać rodakom jak najwięcej informacji o tym pięknym miejscu, które do tej pory znane jest w Polsce głównie tylko z ofert biur turystycznych.

Polonia na Wyspach Kanaryjskich

Wyspy Kanaryjskie, to archipelag górzystych wysp pochodzenia wulkanicznego położonych na Oceanie Atlantyckim, na północny zachód od wybrzeży Afryki. Należą do Hiszpanii i tworzą dwie prowincje: Las Palmas i Santa Cruz de Tenerife. Ich hiszpańska nazwa to „Islas Canarias” a oficjalna nazwa jednostki administracyjnej, to „Comunidad Autónoma de Canarias”. Łączna powierzchnia wysp, to ponad 7 tys. km kwadratowych, a liczba mieszkańców 1 mln 968 tys. Język urzędowy: hiszpański.

Archipelag składa się z siedmiu większych wysp: Gran Canaria, Teneryfa, Fuerteventura, Lanzarote, El Hierro, La Palma i La Gomera oraz sześciu pomniejszych: Alegranza, Graciosa, Montana Clara, Lobos, Roque del Este i Roque del Oeste. Część mniejszych wysp jest niezamieszkana lub zamieszkana okresowo. Najważniejsze kanaryjskie miasta, to: Las Palmas de Gran Canaria (377.600 mieszkańców, stan z roku 2003) i Santa Cruz de Tenerife (220.000 mieszkańców).

Również tutaj mieszkają Polacy, o czym można się dowiedzieć, odwiedzając www.poloniacanarias.com

Ratujmy Muzeum Polskie w Rapperswilu

Chcą wyrzucić muzeum z zamku i zrobić tu hotel (informacja z 2013 roku)

W okresie zaborów Muzeum Polskie w Rapperswilu (Szwajcaria) było emigracyjnym ośrodkiem polityki, kultury i nauki, mającym ogromny wpływ na kształtowanie postaw patriotycznych. Obecnie propaguje polską kulturę w Szwajcarii. Ta placówka dla narodu polskiego ma wymiar symboliczny. Niestety jej istnienie jest po raz kolejny zagrożone. Miejscowy potentat finansowy zamierza usunąć Muzeum Polskie z zamku, aby w tym miejscu otworzyć hotel.

O Muzeum Polskim w Rapperswilu

W szwajcarskim Rapperswilu nad Jeziorem Zuryskim, w dwunastowiecznym zamku znajduje się Muzeum Polskie, utworzone w 1870 roku przez Władysława hrabiego Broel-Platera, polskiego arystokratę. Muzeum to stało się w XIX wieku centrum polityki, kultury i nauki polskiej emigracji. Eksponaty prezentowane w salach muzealnych były darami Polaków rozsianych po całym świecie. Największą relikwię stanowiła urna z sercem Tadeusza Kościuszki zmarłego w szwajcarskiej Solurze w 1827 roku, którą sprowadzono do Rapperswilu w roku 1895. Kiedy w 1889 roku hrabia Plater umierał, Muzeum Polskie było już znaną i powszechnie szanowaną placówką. Wizyta w Rapperswilu należała niejako do obowiązków każdego polskiego turysty.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po I wojnie światowej zbiory muzealne — zgodnie z testamentem Platera — wróciły do Polski (1927 rok). Większość z nich spłonęła w Warszawie w 1944 roku. Zamek opustoszał, a władze polskie nie były w stanie podjąć decyzji, co do przyszłości Muzeum Polskiego. Dopiero w roku 1935 na zamku otwarto wystawę Polska Sztuka, na której zaprezentowano prace studentów warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Koniec II wojny światowej spowodował kolejną reorganizację. Muzeum miało stać się placówką propagandową PRL, do czego władze szwajcarskie nie mogły dopuścić.

W 1949 roku gmina Rapperswil wypowiedziała umowę dzierżawy, Muzeum Polskie zamknięto, a zbiory „drugiego” Rapperswilu sprowadzono do Polski. Obecnie na zamku znajduje się „trzecie” Muzeum Polskie, odrodzone w 1975 roku staraniem całej polskiej emigracji. Znów od początku zaczęto gromadzić eksponaty związane z polską sztuką, historią i nauką. W ramach stałej ekspozycji można tam teraz podziwiać obrazy Leona Wyczółkowskiego, Józefa Brandta, Józefa Chełmońskiego, miniatury Wincentego de Lesseura, malarza na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, czy tabakierki z epoki napoleońskiej. Po 1989 roku Muzeum Polskie nawiązało współpracę z krajem. Obecnie przygotowywana jest całościowa zmiana ekspozycji muzealnej. Muzeum Polskie w Rapperswilu odwiedzili prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej Lech Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski oraz prymas Polski kardynał Józef Glemp.
Izabela Gass – Sekretarz Towarzystwa Rapperswilskiego

O Towarzystwie Rapperswilskim

Towarzystwo Rapperswilskie powstało w 1993 roku. Jest stowarzyszeniem rejestrowym, członkiem Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Jego celem jest promocja kultury polskiej za granicą oraz działania na rzecz zachowania dziedzictwa narodowego na obczyźnie. Towarzystwo realizuje zadania poprzez współpracę z instytucjami kultury polskiej za granicą i instytucjami krajowymi o podobnych celach. W ramach swojej działalności organizuje sympozja, konferencje, wystawy, koncerty, popiera badania nad kulturą polską za granicą, badania nad dziejami instytucji kultury na obczyźnie, nad dokumentacją zbiorów i ich konserwacją. W ramach swojej działalności zabiega o staże i stypendia naukowe, wspiera działalność wydawniczą promującą i popularyzującą zbiory polskie na obczyźnie, w szczególności zaś Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Siedzibą towarzystwa jest Pałac Staszica w Warszawie.

Chcą wyrzucić muzeum z zamku i zrobić tu hotel

W okresie zaborów Muzeum Polskie w Rapperswilu (Szwajcaria) było emigracyjnym ośrodkiem polityki, kultury i nauki, mającym ogromny wpływ na kształtowanie postaw patriotycznych. Obecnie propaguje polską kulturę w Szwajcarii. Ta placówka dla narodu polskiego ma wymiar symboliczny. Niestety jej istnienie jest po raz kolejny zagrożone. Miejscowy potentat finansowy zamierza usunąć Muzeum Polskie z zamku, aby w tym miejscu otworzyć hotel.

O Muzeum Polskim w Rapperswilu

W szwajcarskim Rapperswilu nad Jeziorem Zuryskim, w dwunastowiecznym zamku znajduje się Muzeum Polskie, utworzone w 1870 roku przez Władysława hrabiego Broel-Platera, polskiego arystokratę. Muzeum to stało się w XIX wieku centrum polityki, kultury i nauki polskiej emigracji. Eksponaty prezentowane w salach muzealnych były darami Polaków rozsianych po całym świecie. Największą relikwię stanowiła urna z sercem Tadeusza Kościuszki zmarłego w szwajcarskiej Solurze w 1827 roku, którą sprowadzono do Rapperswilu w roku 1895. Kiedy w 1889 roku hrabia Plater umierał, Muzeum Polskie było już znaną i powszechnie szanowaną placówką. Wizyta w Rapperswilu należała niejako do obowiązków każdego polskiego turysty.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po I wojnie światowej zbiory muzealne — zgodnie z testamentem Platera — wróciły do Polski (1927 rok). Większość z nich spłonęła w Warszawie w 1944 roku. Zamek opustoszał, a władze polskie nie były w stanie podjąć decyzji, co do przyszłości Muzeum Polskiego. Dopiero w roku 1935 na zamku otwarto wystawę Polska Sztuka, na której zaprezentowano prace studentów warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Koniec II wojny światowej spowodował kolejną reorganizację. Muzeum miało stać się placówką propagandową PRL, do czego władze szwajcarskie nie mogły dopuścić.

W 1949 roku gmina Rapperswil wypowiedziała umowę dzierżawy, Muzeum Polskie zamknięto, a zbiory „drugiego” Rapperswilu sprowadzono do Polski. Obecnie na zamku znajduje się „trzecie” Muzeum Polskie, odrodzone w 1975 roku staraniem całej polskiej emigracji. Znów od początku zaczęto gromadzić eksponaty związane z polską sztuką, historią i nauką. W ramach stałej ekspozycji można tam teraz podziwiać obrazy Leona Wyczółkowskiego, Józefa Brandta, Józefa Chełmońskiego, miniatury Wincentego de Lesseura, malarza na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, czy tabakierki z epoki napoleońskiej. Po 1989 roku Muzeum Polskie nawiązało współpracę z krajem. Obecnie przygotowywana jest całościowa zmiana ekspozycji muzealnej. Muzeum Polskie w Rapperswilu odwiedzili prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej Lech Wałęsa i Aleksander Kwaśniewski oraz prymas Polski kardynał Józef Glemp.
Izabela Gass – Sekretarz Towarzystwa Rapperswilskiego

Więcej o Towarzystwie Rapperswilskim: www.towarzystworapperswilskie.pl

Polacy za granicą: (c) SuperPolonia.info

Zobacz też:
> Polonia w Chicago
>