Informacje o ludności Nowej Zelandii pochodzenia polskiego

Nowozelandzka Polonia szacowana jest obecnie na ok. 2 tys. osób, do tego można dodać liczbę ok. 2 tys. osób, które nie mówią po polsku, lecz mają polskich przodków. Polonia nowozelandzka zmniejsza się. Starsze pokolenia wymierają, a ich dzieci stają się Nowozelandczykami, których niezbyt interesuje kraj przodków. Nowe, wprowadzone w 1995, przepisy imigracyjne stanowią poważną barierę dla osób, które chciałyby tutaj osiąść na stałe.

Rodzina Subritzkys (Zubrzyckich?) uważa się za pierwszych polskich osadników w Nowej Zelandii. Sophie Subritzky przybyła z całą dużą rodziną w roku 1843 i początkowo osiadła wśród imigrantów z Niemiec w Dolinie Moutere w pobliżu Nelson. Później Subritzkys wyjechali do Australii, skąd wrócili po paru latach i osiedli w Northland, gdzie część z nich weszła w związki małżeńskie z Maorysami. W roku 1993, w 150. rocznicę przybycia na Wyspy, odbył się zjazd rodzinny w Houhora, w którym uczestniczyło około 3.000 osób.

Duża grupa Polaków osiedliła się w Nowej Zelandii po II wojnie światowej.

Główne Polonii w Nowej Zelandii, skupiska to: Wellington, Auckland i Christchurch.

W Nowej Zelandii działają m.in.: – Stowarzyszenie Polaków w Nowej Zelandii,
– Stowarzyszenie Polskich Kombatantów,
– Stowarzyszenie Polaków w Auckland,
– Stowarzyszenie Polaków w Christchurch,
– Domy polskie, chór, szkółki polonijne, polskie parafie rzymskokatolickie.

W Wellington znajduje się polska ambasada, a w Auckland i Christchurch konsulaty honorowe RP.

Na ilustracji: Góra Cooka – najwyższy szczyt w Nowej Zelandii, foto: Wikipedia