Kredens, to mebel najczęściej stojący w pokoju, chociaż także spotkać go możemy w kuchni. Jego przeznaczeniem jest przechowywanie naczyń i słodkich pokarmów. Ciekawostki o kredensach
Historia kredensu
Jest znany on już od początku XV stulecia. Był to mebel skrzyniowy, w którym zdarzało się, że trzymano zamknięte w czymś potrawy, które nie wymagały specjalnego schłodzenia. Jako bardzo zdobny mebel, kredens pojawił się w meblarstwie włoskim, w 1500 roku. Nazywał się credenzone i nazwa ta wkrótce rozpowszechniła się na całą Europę. Służył głównie do przechowywania w nim obrusów, drogiego szkła i naczyń srebrnych.
Jak niegdyś wyglądał kredens
Był niską, rozbudowaną szafką, która była zamykana z przodu dwoma drzwiczkami. Zdarzało się, że posiadał szuflady. Na wierzchu kredensu ustawiano dzbany, misy oraz bardzo drogie platerowane naczynia stołowe, pełniące rolę ozdoby pokoju. Zazwyczaj zdobiony był artystycznymi frezami, nadającymi temu meblowi szczególny wygląd.
Kredens miał dość wysokie nogi, zwane słupkami lub łapami. Jego angielską odmianą, był kredens o nazwie cupboard. Był to mebel dwukondygnacyjny, posiadający szeroko otwierane drzwi jednoboczne.
Kredensy w domach mieszczan i szlachty
W zwykłym gospodarstwie domowym, funkcję kredensu spełniał mebel usytuowany jedynie w kuchni. Rzadko mieszczanie mogli pozwolić sobie na zakup kredensu pokojowego.
W dawnych dworach szlacheckich, w kredensach przechowywano obrusy, serwety i słodkie przekąski. Niekiedy przechowywano też srebra, dlatego nosił zwyczajową nazwę „domowego srebrnika”. Kredens jako mebel „wyskopiętrowy” wystawiano w Boże Ciało przed dom, aby zademonstrować znajdujące się w nim srebra i kryształy.
Kolejne ciekawostki o kredensach
Od XVII stulecia, pokojowy kredens służył do przechowywania obiadowej zastawy kuchennej. W XIX stuleciu drewniany kredens na dobre zadomowił się także w polskich wsiach. Często chowano do niego świeżo udojone mleko, aby w chłodzie kredensu nie zsiadło się.
Przód kredensu często zdobiły rzeźbienia i dość eleganckie uchwyty. Niekiedy kredensy posiadały gzyms u góry, w którym się spotykało herb danego rodu, którego własnością był ten mebel. Niektóre modele kredensów na powierzchni miały modne zabarwienia, podkreślające słoje drzewa. Kredensy mogły być w całości otwarte lub posiadać formę całkowicie zamykaną.
Bogate panny na wydaniu od rodziców dostawały pokojowe kredensy z całym wyposażeniem, zaś te biedniejsze – jedynie haftowane obrusy i szklane naczynia, które były wyposażeniem wspomnianego mebla.
Ciekawostki o kredensach: (c) Agnieszka Gałka / SuperPolonia.info
Zobacz też:
>
