O FILMIE SŁÓW KILKA
Rezygnując czasowo z pokazów polskiej klasyki filmowej, sięgamy ponownie po kolejny film współczesnej rodzimej kinematografii. Tym razem ujrzymy reżyserskie dzieło wybitnego polskiego aktora komediowego, a także Kina Moralnego Niepokoju, Jerzego Stuhra. Jego aktorski debiut miał miejsce w 1972 roku, zaś reżyserski już w roku 1992 (Spis cudzołożnic). Tydzień z życia mężczyzny, w znakomitej obsadzie aktorskiej i ze Stuhrem w roli głównej, powstał w 1999 roku jako rodzaj tygodniowej kroniki z życia mężczyzny w sile wieku. Film mężczyzny o mężczyznach. Czynny zawodowo prokurator Adam Borowski obok świetnej posady posiada wszystko to co niezbędne w CV (curriculum vitae) człowieka sukcesu. Antykomunistyczną przeszłość, pryncypialność i bezkompromisowość w sprawach zawodowych, wyrozumiałą i wykształconą żonę, przyjaciół, (kochankę też..) oraz szlachetne pasje: pisarstwo i śpiewanie w znakomitym chórze. Tytułowy tydzień zapowiadał się wyjątkowo pomyślnie. Ukazuje się jego książka, poprzedzona znakomitymi recenzjami, żona dostaje prestiżową nagrodę, sprzedają mieszkanie i kupują dom, szykuje się wyjazd z chórem do Wielkiej Brytanii, a nawet decydują się na adopcję dziecka. Tylko, że jak w krzywym zwierciadle, sprawy z ławy sądowej, w których pryncypialny i bezkompromisowy prokurator żąda najsurowszych kar dla oskarżonych za popełnione przestępstwa, znajdują symetryczne odbicie w jego własnym życiu. A tu już o surowości nie ma mowy. Wprost przeciwnie, wykazuje ostentacyjną taryfę ulgową dla własnych poczynań, chociaż zamazuje umiejętnie stygmaty podwójnej moralności. Bo Borowski na pewno nie jest cynicznym łajdakiem. Ot, taki everyman, w którego wnętrzu toczy się nieustanna walka między dobrem i złem. W ostatecznej wymowie obrazu, reżyser nie ukrywa, że bliskie mu jest przesłanie, apel o wyrozumiałość i tolerancję dla ludzkiej słabości.
Jacek Mazur