Bryce Canyon National Park
Park Narodowy Bryce Canyon, Utah, USA. Historia parku, formacje skalne. Informacje i ciekawostki
Bryce Canyon National Park
Na terenie amerykańskiego stanu Utah znajduje się park narodowy, którego pomarańczowo-czerwone formacje skalne zadziwiają. Do najbardziej popularnych należą iglice skalne z wapienia, zwane hoodoo. Mają one od 1,5 do 45 metrów wysokości. Wiele z nich zostało nazwanych. Są wśród nich: Thor’s Hammer (Młot Thora), The Hunter (Myśliwy) i Queen Victoria (Królowa Victoria).
W parku można również spotkać setki naturalnych okien i łuków skalnych. Mają średnice od 1 do 19 metrów. Największym i łatwo dostępnym łukiem jest Natural Bridge (Naturalny Most). Jest on dobrze widoczny z jednego z punktów widokowych, umiejscowionych przy głównej drodze w parku.
Są tu również tak zwane slot canyons czyli wąskie i dosyć głębokie szczeliny skalne, mające od 100 do 300 metrów długości, 30 do 60 metrów głębokości i do 5 metrów szerokości. Jednym z najbardziej popularnych jest Wall Street, przez który prowadzi szlak Navajo Loop Trail.
Indianie Pajutowie
Utworzony w 1928 roku Bryce Canyon National Park, znajduje się w południowo-zachodniej części stanu Utah w Stanach Zjednoczonych. Powierzchnia parku wynosi 145 kilometrów kwadratowych.
Według wierzeń Indian Pajutów, mieszkających tu od ok. 1200 roku naszej ery, na tych terenach mieszkali niegdyś „legendarni ludzie” (to-when-an-ung-wa). Żyli jako zwierzęta, na przykład ptaki czy jaszczurki i mieli niezwykłą moc, która pozwalała im zamieniać się w ludzi. Ponieważ ci ludzie to źli ludzie, bóg-kojot pozamieniał ich w skały.
Odkrycie kanionu
Pierwsi Europejczycy przybyli na te tereny w drugiej połowie XIX wieku. W 1874 roku założyli miasteczko Clifton, do którego rok później przybył wraz z rodziną Ebenezer Bryce. To właśnie na jego cześć park nosi nazwę: Bryce Canyon National Park. Bryce wkrótce przeprowadził się w górę rzeki, gdzie wybudował kilkukilometrowy kanał irygacyjny oraz drogę, która umożliwiała mu lepszy dostęp do drewna w okolicznych lasach i kończyła się na krawędzi kanionu.
Lokalna ludność zaczęła nazywać ją kanionem Bryce’a (Bryce’s Canyon). Mimo, że Ebenezer Bryce wraz z rodziną w 1880 roku przeprowadził się do Arizony, nazwa przylgnęła do kanionu na dobre. Od 1919 roku do kanionu zaczęli coraz chętniej przybywać turyści.
Historia Bryce Canyon National Park
W 1923 r. prezydent USA Warren Harding wydał dekret, na podstawie którego na powierzchni 30 kilometrów kwadratowych ustanowiono pomnik narodowy pod nazwą Bryce Canyon National Monument. Rok później Kongres zdecydował, że powstanie tu park narodowy należący do rządu federalnego. Po kilku latach wykupiono od właścicieli ziemię i oficjalnie park powstał 15 września 1928 roku.
Aby ułatwić podróżowanie między Bryce Canyon a Parkiem Narodowym Zion, północną częścią Parku Narodowego Wielkiego Kanionu oraz pomnikiem narodowym Cedar Breaks, w 1930 r. oddano do użytku tunel Zion-Mount Carmel. Odtąd pociągi dowoziły turystów do Cedar City, a stamtąd do czterech parków rozwoziły ich autobusy.
W 1931 roku, na mocy dwóch dekretów prezydenta Herberta Hoovera, powierzchnia parku została powiększona do obecnych 145 kilometrów kwadratowych. W tym samym roku wybudowano ponad 7 kilometrów szlaków pieszych i konnych. Wkrótce powiększono turystyczną infrastrukturę o parkingi, kempingi i płoty wyznaczające granice parku. Wytyczono też szlak Fairyland Trail oraz powstał punkt widokowy na Rainbow Point.
Fauna i flora parku Bryce Canyon
Na terenie Parku Narodowego Bryce Canyon występuje wiele dzikich gatunków zwierząt. Są wśród nich: orzeł, kojot, puma, świstak, suseł i sowa. Wśród roślinności porastającej Bryce Canyon National Park są m.in. świerk kłujący, jedlica, jodła kalifornijska, świerk Engelmanna, sosna giętka, sosna długowieczna oraz wierzba.
Infrastruktura turystyczna Parku Narodowego Bryce Canyon jest dobrze rozwinięta. Są tu dwa kempingi, a turyści mają do dyspozycji kilkadziesiąt kilometrów szlaków turystycznych o zróżnicowanym stopniu trudności. W parku możliwe jest uprawianie narciarstwa.
Ciekawostki o Bryce Canyon
• Choć park nazywa się Bryce Canyon National Park, nie płynie przez niego rzeka. Niecka w kształcie amfiteatru powstała wskutek erozji termicznej i chemicznej.
• Przez ponad 200 dni w roku w ciągu doby na terenie parku występują zarówno temperatury dodatnie i ujemne. W ciągu dnia woda wpływa w drobne szczeliny skalne i zamarza w ciągu nocy, powiększając swoją objętość o około 9 procent. Ten cykl zamrożeń i rozmrożeń powoduje rozpadanie się skał.
• Woda deszczowa ma odczyn kwasowy, dzięki czemu rozpuszcza ona wapienne skały. Szacuje się, że erozja skał przebiega w tempie 60 do 130 centymetrów na 100 lat.
Bryce Canyon National Park – tekst i zdjęcia: (c) SuperPolonia.info
Zobacz też:
>
>
-150x150.jpg)
