Ponad 2.700 lat temu, blisko obecnej wsi Biskupin, znajdował się warowny gród, w którym mieszkało około tysiąc mieszkańców
Gdy w 1933 r. w powiecie żnińskim (Pojezierze Gnieźnieńskie) prowadzono prace melioracyjne i irygacyjne, z wody nieoczekiwanie wyłoniły się umocnienia starożytnej osady. Chłopi znajdywali tu dziwne przedmioty, nie zdając sobie sprawy z ich wartości. Już w 1934 r. rozpoczęły się tu prace archeologiczne. Odkrycia były na tyle ciekawe, że w czasie II wojny światowej prowadzili je Niemcy. Zależało im aby udowodnić, że jest to osada pragermańska, wiec te ziemie historycznie należą do Rzeczy Niemieckiej. Po II wojnie światowej polscy archeolodzy kontynuowali wykopaliska.
Osada w Biskupinie to pozostałości kultury łużyckiej (od epoki brązu – XIV wiek przed naszą erą, po wczesną epokę żelaza – V wiek przed naszą erą. Na podstawie badań elementów konstrukcyjnych osiedla stwierdzono, że osada powstała prawdopodobnie w 738 roku przed naszą erą – czyli ponad 2.700 lat temu. Powierzchnia osady miała ok. 2 hektary i była zasiedlona przez 150 lat. Znajdowało się tu ponad 100 domostw, w których mieszkało 800 – 1.000 osób.
Gród w Biskupinie został uznany za pomnik historii Polski.
Na zdjęciu: widok na zrekonstruowaną bramę do grodu w Biskupinie, foto: Super Polonia
